Escribir es bueno, leer aún mejor...yo quiero compartir simples manifiestos , que invitan al desastre ¿Por qué no?
26 nov 2010
Detrás del vidrio
22 nov 2010
ULTIMA PAGINA
14 oct 2010
Ana
"La gente me llama insensato, yo aún doy mi vida entera por sólo una noche con la chica friolera."
Añada de Ana la friolera- Nacho Vegas
Recuerdo el día en que Ana salió de su aletargo
y me comenzó a hablar.
Recuerdo, citaba frases de libros y canciones,
y se encontraba, siempre, desnuda ante la realidad.
Me cuestionada, todo el tiempo, y según ella todo lo hacia mal:
¿Quien sos? me preguntaba, ¡ya ni te conozco!.
Oh cuerpo sin alma, de sangre y fría y corazón de piedra.
Corazón de piedra me decía, todo el tiempo, como si me doliera.
Cuestionaba que no llorara y se tomaba con ambas manos la cabeza
y negaba mientras encendía un cigarrillo.
No nos llevábamos bien, y no había punto de conexión alguno,
pero hablar con ella me tranquilizaba.
Nunca gritaba, pero de solo escucharme murmurar se exasperaba.
Hubo un tiempo en que se alejo, y tuve miedo.
Buscaba encontrarla en algún lugar de noche,
La busque sin descanso.
Y siempre, todo el tiempo, vuelve a mi.
Y me repite que me desconoce, y sonríe de que así sea.
Y así, Ana desnuda y sensible ante la realidad,
Ana la cálida, la real, me enfrenta.
Siempre, todo el tiempo.
9 sept 2010
Pienso y luego existo
29 jul 2010
Inmóvil
intentando enllenar el vacíu d´una vida.
Y anque yo conocí aquella oscuridad,
la antigua disciplina i el su caminar
de la mano despacio,
no entendí les voces,
no entendí les rises,
no entendí les promeses por cumplir
d´otros tiempos.
Inmóvil
como piedra de río.
Un minutu después dexé de buscar el reflexo
del rotu cristal d´algún recuerdu.
Ye así tu final, como de fracasar
el aturdimientu y el miedu a la soledad
lleven al sueñu, a un sueñu.
Ye tan cerrada la nueche
solu col pensamientu,
sentau, crucificau,
na última mesa.
Inmóvil
como piedra de río.
Canciones que non conozo,
persones que non recuerdo,
recuerdo dentro del mio pulmón
el fumu de la tua ausencia.
Inmóvil
como piedra de río.
21 jun 2010
Efe
Contaré una historia feliz con un triste final.
Una historia donde en tan solo un día puede ser el más feliz y el más horroroso,
Pasó un 22 de junio... bajo una fría mañana, alguien muy pequeño pero enorme a la vez golpeo a la puerta
Quiso entrar... y así como también se quiso ir, quizás se sintió horrorizado al traspasar aquella puerta, pero se fue.
No importa el por qué, ni cómo, pero se fue y nunca más volvió.
Y a veces no se entiende por qué pasan estas cosas, solo pasan y así te marcan.... y para siempre...
Esta historia tiene un solo protagonista...
Y siempre los buenos mueren...
Pero ¿qué pasa cuando ya no están? ¿a donde van? y no quiero oír que al paraíso.... por que no creo que si existe un dios se lleve a lo mas importante que puede tener alguien en su vida, que se lleve a alguien tan insignificante, no creo que quiera destruir tantos corazones.
Son esas cosas que no se explican, que solo pasan, y que se sienten, que duelen.
Efe tenia mucha fuerza, demasiada, no era apto para estar acá. Entre los mortales, entre gente con caretas, entre falsos ropajes, y gente sin sangre.
Pero Efe hoy ilumina alguna que otra vida que recuerde sus grandes ojos como zafiros.
9 jun 2010
Sin titulo (solo lo entenderas vos)
No por tanto sufrimiento, nos abrirán las puerta del cielo,
Ni el oráculo contestara nuestras dudas
Ni habrá pociones que nos purifiquen el alma.
Así, dedicarnos a avanzar por el camino
a buscar ese fulgor que nos lleve.... Dondequiera
Dejando atrás las promesas, sueños y esa sed de conquista
Abandonandolo todo o casi todo.
Ni por tanto que se quiera, no nos dejaran hallarlo...
Pero tengo la certeza en mi pena ajada por el sol.
que el
Sin temor permanecer en él.....
6 jun 2010
Muerte
Siento la muerte cerca
cuando nace el día
y no hay manera de volver a avivar las brazas que
y eso es
Inexorable
31 may 2010
De nadie.
Y me contaba lo bien que le iba en la vida, que con su pareja estaba cada vez mejor y que había superado todos sus miedos.
Que desde que pensaba en positivo todo iba bien.
Yo no hice mas que felicitar, lo mismo me daba a decir verdad. Ahí a una especie de deducción (innecesaria claro.).
Se le oyó decir por ahí que hablaba de mi. No lo sé todavía muy bien, pues nunca me ha gustado el boca en boca, pero me han contado que se le oyó que era insociable, que lo mismo me daba, entre subir o bajar, salir o entrar, querer u odiar, vivir o morir, que me autosentenciaba, y que vivía callada.
Dicen que se le oyó decir también, que tenia los pies fríos, y que eso le molestaba , y mucho, y que cuando caminaba entre la espuma de la orilla se perdían de lo pálidos que eran, y que eso le daba miedo, y mucho miedo. Que no me sentía el pulso, y que sospechara de que estuviera muerta, sobre todo cuando no lloraba, y eso le dolía, y mucho.
Dicen que decía todo eso y mucho mas acerca de mi. Yo no se si creerlo.
Y nos cruzamos ; Y me contaba lo bien que le iba en la vida, que con su pareja estaba cada vez mejor y que había superado todos sus miedos.
Sus miedos.... será ¿ a mis pies siempre fríos?
23 may 2010
Tu bicentenario
Bien; Lo logró
Pero ahora, quiero hablar, o por lo menos mi escrito va a tratar en la actualidad.
Realmente creo que no me encuentro en posición de festejar nada; perfecto lo asumo no soy nacionalista. Una vez la persona que amo dijo "de aquí de allá, de todo el mundo".
Si bien nunca viaje fuera del país, mis investigaciones acerca de países y culturas me hacen sentir un poco así.
Pero a fin, no quería escribir sobre eso. Si no, sobre la hipocrecía de la gente.
Mucho tiempo estuve pensando acerca de lo que iba a escribir sobre el 25 de mayo; muchos bosquejos hice, pero no llegaba a conclusiones,es decir, no llegaba a donde quería llegar.
Hasta que de repente como un milagro(o quizás transmisión de pensamientos) uno de estos últimos días, estaba en una clase y el profesor dijo algo que me confirmo lo que yo, quizás por terror, no quería confirmar.
"El Argentino, se maneja por conveniencia propia, yo voto a Kirchner me aumenta el sueldo, y Macri me descuenta si falto. y si fuera al revés seria el mismo esquema."
Entonces me plantee esto.
Banderas por doquier, gente revolucionada adulando vuestra amada patria (ah! claro ellos son también los primeros que despotrican en conrta de ella cuando todo sale fuera de lo previsto), todas las redes sociales con fotos de perfil en celeste y blanco, y se oye decir que cantemos todos el himno sin censura. Bien, a mi no me lo enseñaron en la escuela, ni en mi casa, ni lo escuche en una radio.. ¿De qué estamos hablando?.
Siempre me molesto que mi país viva de los recuerdos, y que el presente o futuro importe poco o nada. Creo que podría ser un gran país.
Sean nacionalistas, si, pero los 365 días y todos los años y toda la vida, no solo cada 4 años por un mundial o por festividades patrias
Salud por el bicentenario tierra mía...
13 may 2010
4 may 2010
Nuevos vendavales se asoman
29 abr 2010
Es hora de hablar/Es hora de recapitular
Sostengo que nadie se atreve a hablar de si mismo con el ojo critico(creo que a estas alturas nadie se atreve, ni siquiera a saber como lo ven los demás). Pero, hoy me propongo este desafío, y lo voy a hacer.
Soy consciente que no le soy de agrado a muchas personas, pero también puedo asegurar que a la misma cantidad agrado.
También tomo consciencia de que soy algo particular, que mucho digo y poco hago, que me manejo por impulsos y que pocas veces digo "te quiero".
Que soy demasiado extremista,tanto que ahora no me muevo del centro.
Se decir no cuando es no, pero no se decir si cuando es si.
Que actúo sin pensar y no actúo por pensar demasiado.
No siento culpa por nada y no me siento culpable por eso.
Hay centenares de cosas que odio... los desencuentros, las promesas incumplidas,las mentiras, la soberbia, tener que reírme cuando realmente no tengo ganas, que me subestimen y que no pueden aceptar, hoy, mi debilidad. Claro que soy débil, pues soy un humano como vos.
Quien fuí no era lo que soy ahora y a veces(confieso) me encantaría volver... Pero aquí estoy siempre de paso.
Muchos y pocos saben de mis pasiones y mis obsesiones... Permitanme puntualizar.Él, mi debilidad, en lo único que creo, que me endulza la vida con su música. Y una hoja que saca se mi lo mas profundo.
Núnca pierdo la fé, por que jamas llegué a tener una que perder.
Y así fui hecha a la manera de la que soy.
El que lo quiera aceptar Bienvenido sea y el que no..
Que la vida os joda una buena pasada.
12 abr 2010
1 abr 2010
25 mar 2010
te extrño tanto
Amiga, no estas ... y tu ausencia se siente tan grande... tan hondo.
Ya sabrás que sos mi todo, y que mi vida no tiene sentido alguno sin vos.
Aprendí tantas cosas con vos desde quererte hasta el infinito, hasta el mas pequeños de los detalles de la vida.
Compartí con vos todo lo bueno y lo malo, juegos, robos, bailes, bebidas, mates,charlas, llantos, risas(muchas risas), decepciones, desamores TODO.
Y hoy no te tengo acá al lado mio, y mis pasos se debilitan, y me caigo, por que no me sostenes como antes.
Tengo miedos, muchos miedos y vos ahora ya no me proteges como antes...
Mi corazón se cae en pedazos y no estas para consolarme...
Me río de anécdotas que pasamos juntas, y no estas para reírte conmigo... y me siento aun mas sola...
Que estos diez años, no sean solo diez amiga del alma que sean hasta la eternidad...
Porque no me puedo imaginar un día mas lejos de vos, de mi amiga, de mi hermana, de mi tipa, de la que me hace enojar tanto que se me pasa enseguida.
Day nos equivocamos mucho en todo este trayecto, pero lo que te quiero sigue intacto y fortalecido... odio y amo cuando te enojas y no ves mas allá me hace recordar de que seguís siendo vos,
amo cuando salís con tus ocurrencias que a veces dan ganas de matarte...
siempre estoy... aunque a veces me enoje y te enojes como hace algunos meses, quiero que sepas que fueron los meses mas largos y mas horribles de mi vida.
te amo, pero con toda mi alma....
Por que nuestra amistad me sostiene de cumbia madre
te amo infinito.
10 mar 2010
A veces la vida nos golpea y duro. A veces vemos las cosas tan ajenas nosotros, que cuando nos pasan sentimos que se nos cae el mundo entero. Sentimos el vació y ya no quedan fuerzas (o eso es lo que creemos). Vivimos todo el tiempo cuestionándonos cosas.
7 mar 2010
3 feb 2010
07:00 am
Me desperté en el medio de mi placentero sueño, por que estaba soñando con una canción... y sentí una profunda necesidad de escucharlo.
Estaba durmiendo entre medio de la cocina y el comedor (todavía no se por que razón no estaba durmiendo en mi habitación).
Me levante y me puse a buscar el mp3... obviamente no lo encontré ( eso me pasa por ser desordenada), Por suerte recordé que lo había grabado en el celular y que tenia los auriculares a mano... Puse play y sentí una mezcla entre paz, emoción, adrenalina, satisfacción, placer todo al mismo tiempo al escucharlo ( creo que estoy enferma por la música).
Mientras el tema pasaba y escuchaba detenidamente como nunca antes; me puse a pensar en el amanecer que tenia frente a mis ojos( algo paradójico el tema se llama "song for luna" y obviamente habla en parte de l noche).
Me puse a pensar en que hermoso que se ve todo a esta hora... vi como de a poco las habitaciones se fueron bañando de claridad. Y pensé también en los amaneceres cerca del agua... que sensacion mas bonita, el ver como detrás de un inmenso océano se asoma el día, el comienzo... la terminación del fin...el nacimiento...
¿ por que nadie disfruta de esas cosas? ¿por que nadie se levanta temprano para sentarse a solo a ver el comienzo? y ¿ Por qué todos siempre están pendientes del "fin", por qué se deprimen por eso y no se alegran por el "comienzo" un nuevo día... hasta quizás una nueva vida?
Esas cosas nunca las voy a entender. Admito que yo hago exactamente lo mismo... le tengo miedo al fin... odio los finales.. Pero hoy precensie un comienzo y fue la sensacion mas maravillosa.
No me pienso ir a dormir, no le pienso dar fin al comienzo.
1 feb 2010
-Qué?
-Acabo de verlo...
-Qué?
- Lo que pusiste... Te vas?
- Si
-A donde?
-Importa?
- Si, pero volves no?
-No se... de ultima, vos tambien te fuiste y a mi no me importo.
- Cómo que no sabes? te quedas alla?
-No.. cómo me voy a quedar alla..
-Pero y entonces...? Que pasa?
-Nada no quiero hablar con vos...
-Por qué?
-Por que no, hace mucho que no hablamos no quiero hablar ahora.. y despues tampoco
no quiero hablar
-Conmigo?
- Si
-Quien te dijo algo?
-Nadie me dijo nada
-Y entonces... por que me tratas asi ahora?
-Por que ahora no tengo ganas simeple... basta me voy por que no quiero hablar mas con vos.. te lo dije una vez, te lo digo ahora, 3 veces no las repito las cosas...NO voy a hablar mas con vos entendido?
-Entendido
No lo entendia...
28 ene 2010
Lamentos de madrugada
27 ene 2010
Help!
26 ene 2010
Que nos parta un rayo
Existen cielos que yo jamas veré,de blancas nubes con cuellos de cisnes,lo he buscado de estación en estación, pero no llegue a una conclusión
ya se han confirmado mis temores:
Que duelen las horas en la oscuridad,
que fumo diez mil cigarrillos que se que mi voz quebrara,
que rezo y voy dibujando en ceniza una cruz.
Que súbitamente caiga un rayo y se haga la luz.
Me pregunto ¿donde estarás?
Me pregunto ¿ Por qué no estas aquí?.
Si me haces falta hoy que una guerra va a estallar,
dicen "son tiempos de paz" pero solo es lo que algunos llaman paz..
y se que tienes miedo..
Sé que lo tienes, sé que lo tengo.. y sé que las noches sin ti son un infierno.
y duelen las horas y yo le rezo a mi dios..
que súbitamente un rayo nos parta a los dos
que súbitamente un rayo nos mate a los dos
que súbitamente un rayo nos fulmine a los dos.