Que no interrumpa lo cotidiano mis pensamientos

26 nov 2010

Detrás del vidrio

A Moisés, por querer y llamar a Anna


La noche era cálida, un poco de viento quizás pero pesada
como si se acercara una de esas tormentas que duran poco, pero
son intensas.
ya sentía el olor a tierra húmeda y miré por la ventana los pastos del jardín
que se mueven para un lado y para el otro.
Detuve mi mirada un instante en ellos y me perdí. mis pensamientos vagaban por algún lugar y lo noté, pero no quise detenerlos, llegué lejos. Volví a la realidad luego de un tiempo, pero no recordé nada, estuve ausente como siempre, pero esta vez aun mas.
No me sentía ni bien ni mal, no me sentía.
Cada sonido a mi al rededor se escuchaba con mas claridad; ellos captaron toda mi atención, y comencé a reír, a reír, mucho y me asuste. Me recoste contra la pared. y presione fuerte contra mi pecho la almohada, no quería oír los ruidos. cada vez eran mas nítidos , firmes. Cerré los ojos con fuerza. Tenia miedo de ver ¿qué? No sé, pero sentía miedo. Tampoco quise apagar la luz. Las fotos pegadas en la pared me sonreían burlonas y el tic tac del reloj me exasperaba. ¿cuanto tiempo habría pasado?. Creo que me dormí. Me desperté otra vez con la almohada firme sobre mi pecho no podía respirar, pero me sentía bien. mire por la ventana y las primeras gotas caían sobre ese pasto que antes me había llamado la atención, recordé una canción y comencé a tararearla, y las gotas resbalaban sobre el vidrio. ¡ Dios no llores! exclamé en voz alta. Pero el no respondió, como siempre... O como nunca, pero seguí, después de todo nunca esperé sus respuestas ¿ por qué lloras? pregunté... pero nada. Sentí pena por él ¿A quien le importa lo que sienta él? Miré el rosario colgado en la manecilla de la ventana. Dudé y luego pensé, crucificaron a su hijo y a nadie le importa lo que sienta él.
Pero ¿ A mi me importaba? No sé, quizás, a veces si. Pero no era esta la ocasión. sonreí una vez mas, el tic tac seguía detrás, miré el reloj con impaciencia. Y llegué a la conclusión de que el tiempo se me había pasado. Si, esperando a que dios me responda. A sabiendas que como siempre , como nunca iba contestar.


De veras Moisés gracias por quererla...

22 nov 2010

ULTIMA PAGINA

Tengo un reproche que hacerle al mundo.
Lo culpo por haber desatado sobre mí
toda la furia de este mal incurable,
de esta patología del espíritu:
El doble don de la sensibilidad suficiente
para apreciar las cosas buenas y sencillas,
y la absoluta incapacidad para disfrutar de ellas.
No es la mala vida la que me mata, no;
es la vida toda
y mi conciencia extrema de ella
-vislumbre de la muerte.
Primero maldigo. Luego
reclamo un poco de atención:
Dimito como ser humano.

14 oct 2010

Ana

"La gente me llama insensato, yo aún doy mi vida entera por sólo una noche con la chica friolera."
Añada de Ana la friolera- Nacho Vegas
Recuerdo el día en que Ana salió de su aletargo 
y me comenzó a hablar.
Recuerdo, citaba frases de libros y canciones,
 y se encontraba, siempre, desnuda ante la realidad.
Me cuestionada, todo el tiempo, y según ella todo lo hacia mal:
¿Quien sos?  me preguntaba, ¡ya ni te conozco!. 
Oh cuerpo sin alma, de sangre y fría y corazón de piedra.
Corazón de piedra me decía, todo el tiempo, como si me doliera.
Cuestionaba que no llorara y se tomaba con ambas manos la cabeza 
y negaba mientras encendía un cigarrillo.
No nos llevábamos bien, y no había punto de conexión alguno,
pero hablar con ella me tranquilizaba. 
Nunca gritaba, pero de solo escucharme murmurar se exasperaba.
Hubo un tiempo en que se alejo, y tuve miedo.
Buscaba encontrarla en algún lugar de noche,
La busque sin descanso.
Y siempre, todo el tiempo, vuelve a mi.
Y me repite que me desconoce, y sonríe de que así sea.
Y así, Ana desnuda y sensible ante la realidad,
Ana la cálida, la real, me enfrenta.
Siempre, todo el tiempo.

9 sept 2010

Pienso y luego existo

¿Vieron cuando surgen esas preguntas existenciales?. Están las comunes para todos y las personales. Las comunes serian: ¿Por qué Mr. Músculo siempre está apurado?, ¿Quién nace primero el huevo o la gallina?, ¿Por qué SEPARADO se escribe todo junto y TODO JUNTO se escribe separado?, ¿Si hay mas allá... hay menos acá? y ¿A quién le preguntan los guardias cuando se pierden?. y Obviamente cada cual tiene la suya... y la mía en este caso seria; ¿ Por qué para escribir una linea tengo que encontrarme inmersa en una depresión absoluta? Eso no lo comprendo... ¿ Por qué el escritor tiene que ser una persona oscura, escribir en la penumbra mientras fuma tabaco? ¿ Por qué frecuentar esa soledad, por que vivir de los silencios, esos crueles y tajantes silencios?
Estando feliz no se puede escribir, no,no. Quizás sea, por que mi maestro sea Nacho vegas. Puede ser.
Pero siempre dentro de mi ser, albergaré estas dudas... por que dudar también es de sabios...

29 jul 2010

Inmóvil


En un tiempo nel que yo te busqué
intentando enllenar el vacíu d´una vida.
Y anque yo conocí aquella oscuridad,
la antigua disciplina i el su caminar
de la mano despacio,

no entendí les voces,
no entendí les rises,
no entendí les promeses por cumplir
d´otros tiempos.

Inmóvil
como piedra de río.

Un minutu después dexé de buscar el reflexo
del rotu cristal d´algún recuerdu.
Ye así tu final, como de fracasar
el aturdimientu y el miedu a la soledad
lleven al sueñu, a un sueñu.
Ye tan cerrada la nueche
solu col pensamientu,
sentau, crucificau,
na última mesa.

Inmóvil
como piedra de río.


Canciones que non conozo,
persones que non recuerdo,
recuerdo dentro del mio pulmón
el fumu de la tua ausencia.

Inmóvil
como piedra de río.

8 jul 2010






Cuando el querer está en frente de tus ojos,
los cierras, por incandescente, que no toleras

21 jun 2010

Efe

Contaré una historia feliz con un triste final.

Una historia donde en tan solo un día puede ser el más feliz y el más horroroso,

Pasó un 22 de junio... bajo una fría mañana, alguien muy pequeño pero enorme a la vez golpeo a la puerta

Quiso entrar... y así como también se quiso ir, quizás se sintió horrorizado al traspasar aquella puerta, pero se fue.

No importa el por qué, ni cómo, pero se fue y nunca más volvió.

Y a veces no se entiende por qué pasan estas cosas, solo pasan y así te marcan.... y para siempre...

Esta historia tiene un solo protagonista...

Y siempre los buenos mueren...

Pero ¿qué pasa cuando ya no están? ¿a donde van? y no quiero oír que al paraíso.... por que no creo que si existe un dios se lleve a lo mas importante que puede tener alguien en su vida, que se lleve a alguien tan insignificante, no creo que quiera destruir tantos corazones.

Son esas cosas que no se explican, que solo pasan, y que se sienten, que duelen.

Efe tenia mucha fuerza, demasiada, no era apto para estar acá. Entre los mortales, entre gente con caretas, entre falsos ropajes, y gente sin sangre.

Pero Efe hoy ilumina alguna que otra vida que recuerde sus grandes ojos como zafiros.

9 jun 2010

Sin titulo (solo lo entenderas vos)

A Moisés Barrantes Villalobos por compartir el fulgor.


No por tanto sufrimiento, nos abrirán las puerta del cielo,
Ni el oráculo contestara nuestras dudas
Ni habrá pociones que nos purifiquen el alma.
Así, dedicarnos a avanzar por el camino
a buscar ese fulgor que nos lleve.... Dondequiera
Dejando atrás las promesas, sueños y esa sed de conquista
Abandonandolo todo o casi todo.
Ni por tanto que se quiera, no nos dejaran hallarlo...
Pero tengo la certeza en mi pena ajada por el sol.
que el
fulgor llego

Y ya no necesitas puertas abiertas, pociones, ni esa sed de conquista.
Sin temor permanecer en él.....
Pues bien, ya tengo miedo

6 jun 2010

Muerte

Cuando nuevas mañanas asoman
Siento la muerte cerca
cuando nace el día
y no hay manera de volver a avivar las brazas que

ardieron
y a veces no alcanza la idea
de que no
arderán
no otra vez...
y eso es
Inexorable

31 may 2010

De nadie.


Y me contaba lo bien que le iba en la vida, que con su pareja estaba cada vez mejor y que había superado todos sus miedos.
Que desde que pensaba en positivo todo iba bien.
Yo no hice mas que felicitar, lo mismo me daba a decir verdad. Ahí a una especie de deducción (innecesaria claro.).
Se le oyó decir por ahí que hablaba de mi. No lo sé todavía muy bien, pues nunca me ha gustado el boca en boca, pero me han contado que se le oyó que era insociable, que lo mismo me daba, entre subir o bajar, salir o entrar, querer u odiar, vivir o morir, que me autosentenciaba, y que vivía callada.
Dicen que se le oyó decir también, que tenia los pies fríos, y que eso le molestaba , y mucho, y que cuando caminaba entre la espuma de la orilla se perdían de lo pálidos que eran, y que eso le daba miedo, y mucho miedo. Que no me sentía el pulso, y que sospechara de que estuviera muerta, sobre todo cuando no lloraba, y eso le dolía, y mucho.
Dicen que decía todo eso y mucho mas acerca de mi. Yo no se si creerlo.
Y nos cruzamos ;
Y me contaba lo bien que le iba en la vida, que con su pareja estaba cada vez mejor y que había superado todos sus miedos.
Sus miedos.... será ¿ a mis pies siempre fríos?

23 may 2010

Tu bicentenario

Ya docientos años de la revolución de mayo, y brindemos por eso. docientos años ya, de que la Argentina quiso ser libre.
Bien; Lo logró
Pero ahora, quiero hablar, o por lo menos mi escrito va a tratar en la actualidad.
Realmente creo que no me encuentro en posición de festejar nada; perfecto lo asumo no soy nacionalista. Una vez la persona que amo dijo "de aquí de allá, de todo el mundo".
Si bien nunca viaje fuera del país, mis investigaciones acerca de países y culturas me hacen sentir un poco así.
Pero a fin, no quería escribir sobre eso. Si no, sobre la hipocrecía de la gente.
Mucho tiempo estuve pensando acerca de lo que iba a escribir sobre el 25 de mayo; muchos bosquejos hice, pero no llegaba a conclusiones,es decir, no llegaba a donde quería llegar.
Hasta que de repente como un milagro(o quizás transmisión de pensamientos) uno de estos últimos días, estaba en una clase y el profesor dijo algo que me confirmo lo que yo, quizás por terror, no quería confirmar.
"El Argentino, se maneja por conveniencia propia, yo voto a Kirchner me aumenta el sueldo, y Macri me descuenta si falto. y si fuera al revés seria el mismo esquema."
Entonces me plantee esto.
Banderas por doquier, gente revolucionada adulando vuestra amada patria (ah! claro ellos son también los primeros que despotrican en conrta de ella cuando todo sale fuera de lo previsto), todas las redes sociales con fotos de perfil en celeste y blanco, y se oye decir que cantemos todos el himno sin censura. Bien, a mi no me lo enseñaron en la escuela, ni en mi casa, ni lo escuche en una radio.. ¿De qué estamos hablando?.
Siempre me molesto que mi país viva de los recuerdos, y que el presente o futuro importe poco o nada. Creo que podría ser un gran país.
Sean nacionalistas, si, pero los 365 días y todos los años y toda la vida, no solo cada 4 años por un mundial o por festividades patrias
Salud por el bicentenario tierra mía...

13 may 2010


Proximamente los nacionalismos....



Que miedo me da....

4 may 2010

Nuevos vendavales se asoman

Hace un tiempo ya, me preguntaba cómo iba a ser no tenerte, cuando volvería a verte y cuál iba a ser mi reacción y la tuya.
Hoy las preguntas han desaparecido, pero mi en mi alma ha surgido una especie de vendaval, que aunque, lo intente detener o me intente proteger me arrastra, impidiéndome protegerme.
Cuando llega la calma (momentánea) miro a mi alrededor... y ya no queda nada... solo nuevas preguntas y el cadáver de lo que fui un día... y contengo las lágrimas, es que se siente así, como un agujero en el pecho, y me da la certeza de que todo fue real, de que lo es...
Y una vez mas vuelve el vendaval... y una vez (quizás) me siento bien... he contestado mis preguntas:
No tenerte duele profundamente.
Mi reacción al verte.... derribo mi armadura de hierro la que me protegía de tus ojos infinitos.
He dicho que nuevas preguntas surgen... Serias capaz de sentirlo, lo que yo siento... ¿puedes saberlo?.
Si es que lo sabes ayudame.. Por que hoy se encuentra todo en calma.
Pero mañana un nuevo vendaval se asoma y temo que, esta vez si, se lleve todo (hasta te lleve a ti ) de mi.

29 abr 2010

Es hora de hablar/Es hora de recapitular

Otra vez me encontré en el dilema si traer estas cosas al blog o no... pero considerando de que es bueno descargarse un poco lo voy a hacer.

Sostengo que nadie se atreve a hablar de si mismo con el ojo critico(creo que a estas alturas nadie se atreve, ni siquiera a saber como lo ven los demás). Pero, hoy me propongo este desafío, y lo voy a hacer.
Soy consciente que no le soy de agrado a muchas personas, pero también puedo asegurar que a la misma cantidad agrado.
También tomo consciencia de que soy algo particular, que mucho digo y poco hago, que me manejo por impulsos y que pocas veces digo "te quiero".
Que soy demasiado extremista,tanto que ahora no me muevo del centro.
Se decir no cuando es no, pero no se decir si cuando es si.
Que actúo sin pensar y no actúo por pensar demasiado.
No siento culpa por nada y no me siento culpable por eso.
Hay centenares de cosas que odio... los
desencuentros, las promesas incumplidas,las mentiras, la soberbia, tener que reírme cuando realmente no tengo ganas, que me subestimen y que no pueden aceptar, hoy, mi debilidad. Claro que soy débil, pues soy un humano como vos.
Quien
fuí no era lo que soy ahora y a veces(confieso) me encantaría volver... Pero aquí estoy siempre de paso.
Muchos y pocos saben de mis pasiones y mis obsesiones...
Permitanme puntualizar.Él, mi debilidad, en lo único que creo, que me endulza la vida con su música. Y una hoja que saca se mi lo mas profundo.
Núnca pierdo la , por que jamas llegué a tener una que perder.
Y así fui hecha a la manera de la que soy.
El que lo quiera aceptar Bienvenido sea y el que no..
Que la vida os
joda una buena pasada.

12 abr 2010

Ni la voluntad de decirte cuanto te necesito, te quiero, te deseo. Justo ahora..

Yo aún te quiero y nunca te he dejado de querer...

Estos malditos miedos, no me dejan llegar a vos..



1 abr 2010

"Y POR TODO ESO EN MI TE GANASTE MIS BESOS Y ABRAZOS PARA SIEMPRE..."


Para siempre....
Nunca mas.....
Te extraño tanto que duele... no quiero verte mas, no lo soporto mas...

Y no lo pido por favor,
si no por piedad...



25 mar 2010

te extrño tanto



Amiga, no estas ... y tu ausencia se siente tan grande... tan hondo.
Ya sabrás que sos mi todo, y que mi vida no tiene sentido alguno sin vos.
Aprendí tantas cosas con vos desde quererte hasta el infinito, hasta el mas pequeños de los detalles de la vida.
Compartí con vos todo lo bueno y lo malo, juegos, robos, bailes, bebidas, mates,charlas, llantos, risas(muchas risas), decepciones, desamores TODO.
Y hoy no te tengo acá al lado mio, y mis pasos se debilitan, y me caigo, por que no me sostenes como antes.
Tengo miedos, muchos miedos y vos ahora ya no me proteges como antes...
Mi corazón se cae en pedazos y no estas para consolarme...
Me río de anécdotas que pasamos juntas, y no estas para reírte conmigo... y me siento aun mas sola...
Que estos diez años, no sean solo diez amiga del alma que sean hasta la eternidad...
Porque no me puedo imaginar un día mas lejos de vos, de mi amiga, de mi hermana, de mi tipa, de la que me hace enojar tanto que se me pasa enseguida.
Day nos equivocamos mucho en todo este trayecto, pero lo que te quiero sigue intacto y fortalecido... odio y amo cuando te enojas y no ves mas allá me hace recordar de que seguís siendo vos,
amo cuando salís con tus ocurrencias que a veces dan ganas de matarte...
siempre estoy... aunque a veces me enoje y te enojes como hace algunos meses, quiero que sepas que fueron los meses mas largos y mas horribles de mi vida.
te amo, pero con toda mi alma....
Por que nuestra amistad me sostiene de cumbia madre
te amo infinito.


10 mar 2010


A veces la vida nos golpea y duro. A veces vemos las cosas tan ajenas nosotros, que cuando nos pasan sentimos que se nos cae el mundo entero. Sentimos el vació y ya no quedan fuerzas (o eso es lo que creemos). Vivimos todo el tiempo cuestionándonos cosas.
Pero cuando realmente algo nos duele y mucho nos evadimos completamente, limitandonos a creer si es real o solo un mal sueño.
Amiga si tenes fe. Dios no va a dejarte sola. No se va a llevar a tu otra mitad. Y si no crees en dios (y si crees también) confía en tu fuerza interior. Sentí con todas tus fuerzas tu mayor deseo. Transmitiselo a tu alrededor y transmitiselo a Ceci y estoy segura de que todo va a salir bien.
No te olvides nunca, que estoy SIEMPRE.
Te amo con toda mi alma.

7 mar 2010

Es hora de hablar de la culpa y la madre del castigo,
de hacerse viejo entre tus enemigos.
Del lento proceso de derrumbe, y que nunca
hablamos de lo que hay que hablar
ते अमो तंतो

3 feb 2010

07:00 am


Me desperté en el medio de mi placentero sueño, por que estaba soñando con una canción... y sentí una profunda necesidad de escucharlo.
Estaba durmiendo entre medio de la cocina y el comedor (todavía no se por que razón no estaba durmiendo en mi habitación).
Me levante y me puse a buscar el mp3... obviamente no lo encontré ( eso me pasa por ser desordenada), Por suerte recordé que lo había grabado en el celular y que tenia los auriculares a mano... Puse play y sentí una mezcla entre paz, emoción, adrenalina, satisfacción, placer todo al mismo tiempo al escucharlo ( creo que estoy enferma por la música).
Mientras el tema pasaba y escuchaba detenidamente como nunca antes; me puse a pensar en el amanecer que tenia frente a mis ojos( algo paradójico el tema se llama "song for luna" y obviamente habla en parte de l noche).
Me puse a pensar en que hermoso que se ve todo a esta hora... vi como de a poco las habitaciones se fueron bañando de claridad. Y pensé también en los amaneceres cerca del agua... que sensacion mas bonita, el ver como detrás de un inmenso océano se asoma el día, el comienzo... la terminación del fin...el nacimiento...
¿ por que nadie disfruta de esas cosas? ¿por que nadie se levanta temprano para sentarse a solo a ver el comienzo? y ¿ Por qué todos siempre están pendientes del "fin", por qué se deprimen por eso y no se alegran por el "comienzo" un nuevo día... hasta quizás una nueva vida?
Esas cosas nunca las voy a entender. Admito que yo hago exactamente lo mismo... le tengo miedo al fin... odio los finales.. Pero hoy precensie un comienzo y fue la sensacion mas maravillosa.
No me pienso ir a dormir, no le pienso dar fin al comienzo.

1 feb 2010

- EY
-Qué?
-Acabo de verlo...
-Qué?
- Lo que pusiste... Te vas?
- Si
-A donde?
-Importa?
- Si, pero volves no?
-No se... de ultima, vos tambien te fuiste y a mi no me importo.
- Cómo que no sabes? te quedas alla?
-No.. cómo me voy a quedar alla..
-Pero y entonces...? Que pasa?
-Nada no quiero hablar con vos...
-Por qué?
-Por que no, hace mucho que no hablamos no quiero hablar ahora.. y despues tampoco
no quiero hablar
-Conmigo?
- Si
-Quien te dijo algo?
-Nadie me dijo nada
-Y entonces... por que me tratas asi ahora?
-Por que ahora no tengo ganas simeple... basta me voy por que no quiero hablar mas con vos.. te lo dije una vez, te lo digo ahora, 3 veces no las repito las cosas...NO voy a hablar mas con vos entendido?
-Entendido



No lo entendia...
Putos todos putos... ya ya ya... a mi no eh a mi no eh ...
Sobre todo el conchudo MAYOR si VOS no tenes ganas de morirte un ratito?? forro!



Necesitaba esto! gracias por su atención


28 ene 2010

Lamentos de madrugada

Jess dice:

see
sdhlsdh
maaal
maall
muy mal
No sirvo para esto, mis ilusiones conllevan a las desilusiones. no se por que!
Nat dice: y yo con este papucho ajjaj
las mías también!
estaremos destinadas a estar solas????
Jess dice: puede ser =(

Ay como lo lamento.. pero esta vez no me va a importar nada de nada... basta de privarme cosas.. si el viento sopla mi favor me juego... ¿ y vos?

27 ene 2010

Help!










"La emocionante aventura de Paul
en el piso"












"Intermission"







Day dirás que soy una tarada pero por dios no puedo dejar de reírme con estas dos partes..



26 ene 2010

Que nos parta un rayo



Existen cielos que yo jamas veré,de blancas nubes con cuellos de cisnes,
lo he buscado de estación en estación, pero no llegue a una conclusión
ya se han confirmado mis temores:
Que duelen las horas en la oscuridad,
que fumo diez mil cigarrillos que se que mi voz quebrara,
que rezo y voy dibujando en ceniza una cruz.
Que súbitamente caiga un rayo y se haga la luz.
Me pregunto ¿donde estarás?
Me pregunto ¿ Por qué no estas aquí?.
Si me haces falta hoy que una guerra va a estallar,
dicen "son tiempos de paz" pero solo es lo que algunos llaman paz..
y se que tienes miedo..
Sé que lo tienes, sé que lo tengo.. y sé que las noches sin ti son un infierno.
y duelen las horas y yo le rezo a mi dios..
que súbitamente un rayo nos parta a los dos
que súbitamente un rayo nos mate a los dos
que súbitamente un rayo nos fulmine a los dos.

24 ene 2010

Autoayuda

¿Quién entre esos que ahora te adulan y que hablan tan bien de ti, quién permanecerá por aquí en las horas bajas? Y cuando sientas que el suelo comienza a crujir a tus pies, cuando duelan el hambre y la sed, ¿cómo te sobrepondrás? ¿Y a dónde irás, qué es lo que harás cuando no esté yo? ¿Quién por aquí que mire por ti cuando falte yo? Y dime cuántas podrías llegar a contar antes de que decidas dejar de contar las noches que pasan. Y cuando suba la fiebre y el cuerpo te tiemble y no seas quién ni a gritar mi nombre, ¿cómo te arreglaras? ¿Y a dónde irás, qué es lo que harás cuando no esté yo? ¿Quién por aquí que mire por ti cuando falte yo? Tal vez no sea hoy, ni mañana, ni al otro, pero bien lo verás: todos, un día, te olvidarán.

y dime: Qué es lo que vez
cada vez que al volver aquí, te asomas y no vez allí
Nada mas que el abismo
y aunque se que de pronto aprenderás a vivir sin mi
Dime: ¿Aprenderás a vivir algún día contigo mismo?

¿Y quién entre esos que ahora te adulan y que hablan tan bien de ti,
quién permanecerá por aquí para verte caer? ¿Quién vendrá con el alba, quién al atardecer, y ante todo pregúntate quién querrá hacerlo por las noches? ¿Y a dónde irás, qué es lo que harás cuando no esté yo? ¿Quién por aquí que mire por ti cuando falte yo? ¿Y a dónde irás, qué es lo que harás cuando no esté yo? ¿Serás feliz así, o no?

22 ene 2010

Cuando te duermas

Me miras con las manos escondidas en la mesa
y piensas que dirán...
Piensas que estas muerto,
Que no existe ni un momento para descansar..

yo no insistiré, quizás este asustada
creo que podría liberar este dolor
lamento no entender, creo que podría liberar este dolor

Nunca ha estado claro de que estado te lamentas cuando estas así...
piensas que la risa no consigue amortiguarme lo que tengo aquí

Yo no intentare saber que esta pasando,
solo tratare de hacerte ver que este dolor se ira cuando te duermas
Duerme que yo haré que sueñes bien mi amor...
lamento, no entender, creo que podría liberar este dolor
duerme que yo haré que sueñes bien mi amor.....

16 ene 2010

5 ene 2010

Tu dices hasta aquí llegue y estuvo bien, pero no te mueves del lugar...
Yo digo a la de tres empezare a correr, pero me olvido que no se contar...
El infierno
es un cielo
comparado con tu alma